اثر هسپرتین بر القای آپوپتوز و نکروز در لاین سلولی لنفوبلاستیک jurkat cells

چکید ه   سابقه و هدف   لوسمی لنفوبلاستیک حاد( all )، یک اختلال نئوپلاستیک و یک بدخیمی شایع در کودکان است. آپوپتوز، مرگ برنامه ریزی شده و فیزیولوژیک سلولی بوده که جهت هموستاز بافت ها ضروری می باشد. در برخی از سرطان ها، ناکارآمدی در این پروسه باعث پیشرفت سرطان می گردد. این پروسه می تواند توسط عوامل مختلف درمانی از جمله شیمی درمانی القا شود. هسپرتین یک فلاونوئید در آب میوه هایی هم چون پرتقال و میوه های درون سرخ بوده و بر اساس تحقیقات آپوپتوز را در سلول های پانکراس انسان تحریک می کند. هم چنین به عنوان فعال کننده notch-1 و سرکوبگر تومور کارسینوئید می باشد.   مواد و روش ها   این مطالعه از نوع بنیادی ـ کاربردی بود. لاین سلولی مورد استفاده در این مطالعه، c121 ( jurkat cell ) ، در محیط مکمل rpmi1640 با10% سرم جنینی گاو( fbs ) و پنی سیلین/ استرپتومایسین کشت داده شد. میزان رشد و بقای سلولی با غلظت های مختلف هسپرتین توسط کیت mts بررسی گردید. میزان مرگ سلولی توسط رنگ آمیزی تریپان بلو و هم چنین توسط کیت آپوپتوزیس و با دستگاه فلوسایتومتری( partec ) مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها   رده سلول های لنفوبلاستیک( c121 ) در مواجهه با غلظت های مختلف هسپرتین (محلول شده در dmso 1/0%) تحت تاثیر قرار گرفته و غلظت µm 200 دارو در زمان 48 ساعت به عنوان غلظت مهاری یا ic50 گزارش شد. نوع مرگ القایی توسط این دارو با استفاده از بررسی مورفولوژیک و نیز فلوسیتومتری به صورت آپوپتوز بوده است.   نتیجه گیری   با توجه به این که هسپرتین توانایی القای آپوپتوز را دارد و هم چنین باعث کاهش فعالیت سلولی می شود، به نظر می رسد داروی مناسبی برای مهار رشد سلول های توموری باشد.